Little Trouble Girls (۲۰۲۵)
فیلم «دختران دردسر کوچک» محصول کرواسی، داستانِ دختری ۱۶ ساله درون‌گرا، به نام لوسیا است که به گروهِ کُرِ مدرسه کاتولیک می‌پیوندد و با آنا ماریا، دانش‌آموزِ محبوب و زیبای سال سوم، دوست می‌شود. اما وقتی گروه کر در آخرِ هفته برای تمرین‌هایی فشرده به صومعه‌ای در حومهٔ شهر می‌رود، علاقه لوسیا به یک کارگر مرمت با چشمان تیره، دوستی‌اش با آنا-ماریا و سایر دختران را آزمایش می‌کند. در حالی که او در محیط‌های ناآشنا و جنبه‌های نوظهورِ بلوغ مواجه شده، سوال‌هایی دربارهٔ باورها و ارزش‌ها در ذهنش شکل می‌گیرد و هارمونیِ درون گروه کر را دچار مشکل می‌کند.
فیلم با درگیری حسی شنوایی آغاز می‌شود؛ زمزمه‌های پی‌در‌پی و دعاگونه، فضایی رازآلود و مذهبی می‌سازند. صدایی که از درون ذهن دختری جوان می‌آید، در سکوتِ سالنِ تمرین و زیر نورِ سرد، به تصویر بدل می‌شود: نقاشی‌ای بر کاشی‌ای ساده با لب‌های سرخ که در ظاهر تصویری از زنانگی است اما در عمق، دهانه‌ای به دنیای جنسی زنانه را پنهان کرده است. در اطرافش ابزارهای کار و جنگ درهم تنیده‌اند، در کنار نشانه‌هایی از سلول‌های جنسی مردانه؛ استعاره‌ای از تاریخی که میل زنانه را در قالب کار و خشونت به بند کشیده است.
کارگردان Urška Djukić با دقتی مثال‌زدنی از صدا، تنفس و ریتم به عنوان زبان اصلی فیلم بهره می‌گیرد. تمرین‌های موسیقی و تنفسی در مدرسه کاتولیک، با نظم خشک و آیینی‌شان، نه فقط آموزش هنری بلکه شکلی از انضباط و کنترل‌اند. اجرای دقیق نت‌ها و حفظ هارمونی مهم‌تر از شناخت بدن است؛ بدن باید فرمان‌بُردارِ صدا باشد، نه منبع آن، اما فیلم از دلِ همین نظم ظاهری، شور پنهان بدن را آشکار می‌کند. کلوزآپ‌های طولانی از لب‌های دخترانِ اپرا از تأثیرگذارترین لحظات فیلم‌اند؛ لب‌هایی که در تمرینِ نفس و تلفظ، میان ایمان و میل، نوسان دارند. فوکوس دوربین بر حرکتِ لب‌ها و نفس‌های بریده‌بریده، حس ارضا و شهوت را با دعا و اطاعت در هم می‌آمیزد. در این نماها، صدا به لمس بدل می‌شود و آموزش موسیقی، تجربه‌ای از بیداریِ جسمی و عاطفی است.
فیلم به تدریج کشمکشِ میان پاکی و میل را در فضایی جمعی تصویر می‌کند؛ رقابت خاموش میان دو دختر، نگاه‌های حسرت‌بار، و حضور کارگر جوانی که بدنش یادآور پیکره مسیح است ، جسمی زمینی در دلِ ایمانی آسمانی را تداعی می‌کند. همین تصویر تضادی شاعرانه می‌سازد میان پرستیدن و عاشق شدن، میان تقدس و تمنای جسم. در نقطه اوج، کارگران مرد مجسمه مریم مقدس را هنگام تعمیر سالنِ دعا می‌شکنند. شکافی میان ایمان و بدن پدید می‌آید، و دختر با بوسه‌ای طولانی بر پیکره‌ی ترک‌خورده، مرز میان پرستش و میل را در هم می‌شکند. آن بوسه ترکیبی است از نیایش و گناه، از لمس مقدس و خواهش انسانی؛ لحظه‌ای که ایمان، بدن و شهوت در هم ذوب می‌شوند و موی باریکی میان گناه و پاکی را پیش چشمِ مخاطب می‌گذارند.
فیلم‌برداری شاعرانه Lev Predan Kowarski با نورهای سرد و قاب‌های محدود، فضای خفقان‌آور مدرسه را به معبدی خاکستری بدل می‌کند. در مرکز این جهان، بازی درخشان Jara Sofija Ostan می‌درخشد؛ دختری که در سکوت میان انضباط و شور، مسیر بلوغ را طی می‌کند و تنها با نگاه و حرکت لب‌ها، جهان درونی خود را آشکار می‌سازد. او در پایان، با مهارتی خیره‌کننده، تمام حس و معنا را در چند دقیقه خلاصه می‌کند.
در لانگ‌تک پایانی، بدون هیچ کات، او با خوشه‌ای از انگور در دست، به آرامی آن را می‌خورد. هر حرکت چهره‌اش، اخم، رویا، لبخند و سفری کامل از گناه تا آرامش است. انگور، در تمثیل مسیحی، نشانه رستگاری و تطهیر است و در این تصویر، با لطافتِ بدن و حس درونی او درمی‌آمیزد. این پایانِ درخشان، تمام حس و فرم فیلم را در یک نگاه جمع می‌کند: سکوت، ایمان، میل و رهایی.
Little Trouble Girls روایتی است از بدن و ایمان، از صدا و سکوت، از گناه و رستگاری؛ فیلمی که در جهان بسته کاتولیکی، از میان لب‌ها، دعاها و انگورهای سرخ، تولدِ آگاهی زنانه را به تصویر می‌کشد
