در یکی از معروف‌ترین صحنه‌های رقص سینما، در فیلم عطر خوش زن، آل پاچینو در نقش سرهنگ بازنشسته و نابینای ارتش، با آهنگ خاطره‌انگیز Por una Cabeza اثر کارلوس گاردل، در سکوتی پرشور تانگو می‌رقصد.
اما چیزی که کمتر کسی می‌دونه، نحوه‌ی ساخت این سکانس است
«آل پاچینو»، با این‌که نقش یک مردِ نابینا را بازی می‌کرد، خودش رقص تانگو را بدون بدلکار و پس از هفته‌ها تمرین اجرا کرد.
از آن طرف، «گابریل آنور»، بازیگر نقش مقابلش، اصلاً بلد نبود تانگو برقصد و رقص را درست چند ساعت قبل از فیلم‌برداری یاد گرفت!
در رقص تانگوی کلاسیک، این مرد هست که هدایت رقص رو به‌عهده داره. اما چون پاچینو باید نابینا به نظر می‌آمد، رقص به‌شکلی طراحی شد که در ظاهر، او رهبری کند، ولی در واقع، این «آنور» بود که به‌نرمی هدایت صحنه را در دست داشت.
این جابه‌جایی هوشمندانهٔ نقش‌ها، نه‌تنها باعث شد این صحنه واقعی و باورپذیر باشد، بلکه به یکی از تاثیرگذارترین لحظات سینماییِ تبدیل شد.
این سکانس، تنها یک رقص نیست؛ نمادی از اعتماد، کنترل و زیبایی در اوج محدودیت است
