عمر «ساکورا»، یا شکوفه‌های گیلاس که فقط دو هفته عمر می‌کنند، یکی از افتخارات ملیِ ژاپنی‌هاست و در فیلم‌های بسیاری چه ژاپنی و چه غیر ژاپنی به تصویر کشیده شده است.
به عنوان نمونه فیلم خواهران ماکی اوکا (کُن ایشیکاوا -۱۹۸۳) و فیلم آلمانی Kirschbluten هانامی (دوریس دُری-۲۰۰۸).
مرحوم سعدی ما به درستی گفته است که «گل همین پنج روز و شش باشد…»
این درست حکایت «ساکورا» ست که عمری بسیار کوتاه دارد اما زیبائی آن خیره کننده و فراموش نشدنی است.
«ساکورا» یا شکوفه‌های گیلاس معمولأ در اواخر ماه مارس ظاهر می‌شوند و از ده روز تا دو هفته بیشتر دوام ندارند اما درهمین مدت کوتاه با رنگ‌های صورتیِ روشن خود، چنان زیبائیِ خیره کننده‌ای دارند که ژاپنی‌ها آنرا یکی از افتخارات ملی خود بحساب می‌آورند.
در دو هفتهٔ عمر شکوفه‌های گیلاس، ژاپنی‌ها از هر سن و سال و مقام و مرتبه ای حداقل یک بار هم که شده مانند سیزده بدر خودمان مجهز به زیر انداز و غذا و مشروب و دستگاه کارائوکه به یکی از پارک‌ها یا باغ‌ها می‌روند و زیر درختانِ ساکورا به بزم و شادمانی می‌پردازند. بسیاری از ادارات و شرکت‌ها اصلأ یک روز را بخاطر این مراسم که در ژاپنی به آن “هانامی” Hanami (تماشای گلها) می‌گویند تعطیل می‌کنند و همگی از رئیس و کارمند و آبدارچی، رهسپار باغی و یا پارکی می‌شوند.
ژاپن سال ۱۹۱۲ میلادی حدود سه هزار قطعه درخت ساکورا به امریکا هدیه کرد که این درخت‌ها هنوز هم در واشنگتن دی سی شکوفه می‌دهند.
سومو، ساکه وساکورا تنها مختص ژاپن است و ژاپنی‌ها به آنها افتخار می‌کنند منتها این اواخر در مورد سومو ژاپنی‌ها کمی سرشان خم شده است چرا که مدت‌های مدیدی است که اکثر یوکوزوناها یا قهرمانان بزرگ سومو، خارجی‌ها هستند واین غرور ژاپنی ها جریحه‌دار کرده است.
همانطور که اشاره کردم، تماشای شکوفه‌های گیلاس در فیلم‌های بسیاری چه ژاپنی و چه غیر ژاپنی آمده است. به عنوان نمونه فیلم خواهران ماکی اوکا (کُن ایشیکاوا -۱۹۸۳) و فیلم آلمانی Kirschbluten هانامی (دوریس دُری-۲۰۰۸) که مردی پس از فوت همسرش که آرزویش تماشای شکوفه‌های گیلاس در ژاپن بوده برای تحقق این آرزو به ژاپن می‌آید.
