دکتر عباس توفیق یکی از سه برادرانِ فرهنگی ایران و از ناشرانِ تاثیرگذار و خوشنامِ هفته‌نامهٔ توفیق است یکی از اضلاع مثلثی که بعد از مرگ پدر(زنده‌یاد حسین)، که اردیبهشت سال ۱۳۰۲ بنیانگذارِ این نشریه بود، چراغِ این نشریهٔ معروفِ طنازانه و انتقادی را روشن نگه داشتند و توانستند تا سال ۱۳۵۰ تداوم انتشار آن را در ایران حفظ کنند، نشریه‌ای که زمانی محبوب‌ترین و با دوام‌ترین نشریهٔ فکاهی و طنز در ایران بود، پنجشنبه‌های هر هفته با شعارِ «شب جمعه دو چیز یادت نره! دوم مجله توفیق.» روی میزِ روزنامه فروشی‌ها بود و در مکتبش چهره‌های مطبوعاتی، کاریکاتوریست‌ها و طنزپردازانِ برجسته‌ای تربیت شدند.
توفیق طی سه دورهٔ انتشار، تحولات مختلفی را تجربه کرد و به دلیل روشِ نقادانه در قالب طنز و کاریکاتور، با چالش‌های فراوانی مواجه بود. شانزده سال اولیه را زنده‌یاد حسین توفیق، که شاعری نکته سنج و روزنامه‌نگاری خلاق و قلم طنزپردازانه‌ای داشت، مدیریت کرد؛ دوسال بعد از مرگ او پسرش محمدعلی خان توفیق، انتشار توفیق را ادامه داد. با سقوط قاجاریه و حاکمیت رضا شاه که شرایط جامعه بعداز کودتا ملتهب بود، انتشار این نشریه با سانسورهای متوالی مواجه شد، با این حال انتشار توفیق با
افت و خیزهایی قریب پنجاه سال ادامه داشت و این نشریه طی نیم قرن، شاهد توقیف‌ها، تعطیلی‌های پی‌درپی، از زمان احمدشاه تا محمد رضاشاه را پشت سر گذاشت اما پا پس نکشید و منتشر شد. توفیق با نگاه نقادانه با لفافه‌ای از طنز، به آگاهی اجتماعی و سیاسی مردم ایران کمک‌های شایانی کرد.
دکتر عباس توفیق، استاد دانشگاه، فارغ التحصیل دانشکده حقوق و علوم سیاسی و اجتماعیِ دانشگاه تهران و دارای درجه دکتری در رشته جامعه شناسی با عنوانِ “بسیار افتخار آمیز”، از دانشگاه پاریس است.
او شاعر، نویسنده و کاریکاتوریست و یکی از مدیران و سردبیران روزنامه توفیق است که سال گذشته شماره مخصوص یکصدمین سالگرد این نشریه را در ایران و امریکا منتشر کرد
من، مژگان نی‌داود، سلسله مقاله‌هایی از خاطرات ایشان را برای سینمای بدون مرز تدارک دیده‌ام که از خواندن آن بسیار لذت خواهید برد.
