تو دخترِ سرزمینِ من،
تو ناز گل،
نازنین،
نازک تن، نازک…
هر لحظه بزرگیت را با ترس گذرانده ای
هر شادیت با وحشت بود و بدون هیچ احقاقِ حقی، به بزرگی رسیدی
دخترکم، نازک تنم…
و…اکنون ملتی شگفت‌زدهٔ تو هستند
تو بزرگ نشدی تو یک “ملکه”شدی…
آن حضورت،
آن غرورت،
آن اعتماد به نفست…
ای مادر،
ای نازنین..
کجا و چگونه و کی توانستی این همه، همهٔ دخترها بشوی؟!
تو قطره ای از دریای بی‌نیازی و صلابتِِ نسل خودت هستی…
ما ملکه‌ها داریم ما ملکه‌ها داریم…
پنجم خرداد ۱۳۹۵
