یکی از نمایشگاه‌های پربازدید و شلوغ این روزها، نمایشگاهی بسیار دیدنی و پرقصه از هنرمند محبوب و معاصر، بزرگمهر حسین‌پور با عنوانِ کافه‌های سرگردانی در گالری سهراب است؛ مجموعه‌ای که حاصلِ پنج سال کافه‌گردی و اسکیس زدنِ این نقاشِ هنرمند و با ذوق در کافه‌هایی است که او با راپید و کاغذ، مثل یک عکاس خبری، شاید ساعت‌ها در آنجا به هر طرف خیره شده و ده‌ها تصویر کشیده، به‌انگیزهٔ نزدیک شدن به روحیات آدم‌ها و جریان سیال ذهنش برای هرکدام، لحظه‌ای را خلق کرده که بیننده می‌تواند با تخیلش برای هر تابلو قصه‌ای بسازد.
بزرگمهر حسین پور ، پدرش و عباس یاری
خودش می‌گوید: «کافه امروز قدم‌گاهی است برای پرسه زن‌ها…جزیره‌هایی برای سرگردان‌ها…»
کافه‌های سرگردانی ادامه مجموعه نمایشگاه قبلی او کج‌تابی است که تابلوها چارچوب مشخصی ندارد، در قابی قرار نگرفته و اندازهٔ ثابتی هم ندارد. بزرگمهر در آن نمایشگاه هم معتقد بود با هر شکستن، یک شکل از بین می‌رود اما شکلی نو متولد می‌شود چرا که ما امروز در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که قواعد از بین رفته‌اند و قواعد جدید جای آن‌ها را گرفته است.
طبیعی است که وقتی چارچوب‌ها برداشته می‌شوند، چارچوب‌هایی انعطاف‌پذیرتر جایگزین آن‌ها می‌شوند!
روایتی سمبولیک و پرمعنا از ناپختگی و کج‌فرمیِ روزگارِ بشر در جهان امروز.
