▪️بارها نوشته‌ام که احساس می‌کنم به دلایل مختلف و به مناسبت‌های گوناگون، اغلب گرفتارِ وضعیتی هستیم که اسمش را گذاشته‌ام “سورئالیسمِ اینجایی”!
▪️بعضی اتفاقاتْ گاهی آن‌قدر عجیب‌و‌غریب و باورنکردنی‌اند که آدم مشکوک می‌شود نکند پشتِ ظاهرِ هر ماجرایی، ماجراهای دیگری باشد که ما از آن‌ها بی‌خبریم و شاید همه نمایشی است برای بازارگرمی و فریبِ ما و… خلاصه بدروزگاری است. به همه‌چیز بدبین شده‌ایم.
▪️با گذشت بیش از ده روز از توقیف سریال «سووشون» و مسدود شدن پلتفرمِ نمایش‌دهندهٔ آن -که کمابیش مصداقی است از وضعیتِ “سورئالیسمِ‌اینجایی”- و کم‌رنگ شدنِ تردیدهای ناشی از یک شرایطِ غیرِ شفاف، با اعتقاد و تأکید بر “حق آزادی بیان برای همگان” ومخالفتم با “سانسور به هر شکل و در مورد هر هنرمند و هر اثر هنری”، اعتراضم را به این اقدامِ ضد فرهنگی اعلام می‌کنم؛ اقدامی که گویا مبانیِ حقوقی و قانونیِ موجهی هم ندارد و صرفاً اعمالِ قدرتی است از موضعِ انحصارطلبی و تمامیت‌خواهی بر علیه هر حرکت و اندیشه و تفکری که شبههٔ تعلق به “دیگری” را داشته باشد.
حضراتِ سانسورچی لازم است قدری کتاب‌های تاریخی مطالعه کنند، رُمان تاریخی -ازجمله همین «سووشون» را- بخوانند؛ شاید اندکی متوجه خطاهای ناشی از ندانم‌کاری و تاریخیِ خودشان هم بشوند…
